Dzieci to beztroskie i raczej nie czują potrzeby przejmowania kontroli nad swoim środowiskiem, jednak wielu rodziców już od najmłodszych lat dba o to, żeby dziecko dorastało w duchu rywalizacji i najlepiej, żeby do tego wykazywał się na każdym kroku cechy dobrego przywódcy. Niestety takie naciskanie może się skończyć dla dziecka niezbyt dobrze, zwłaszcza jeśli ma zupełnie inny charakter.
Dziecko powinno iść swoją drogą
Narzucanie dziecku konkretnych postaw to nie jest dobra droga wychowania. Może to doprowadzić do kłótni i konfliktu na linii dziecko-rodzic. W konsekwencji może on bardzo mocno zaburzyć taką relację, o czym więcej na dylemat.pl. Każde dziecko jest trochę inne i bez względu na to, jak mocno będziemy się starać, nie sprawimy, że wyrośnie z niego nasza wierna kopia albo idealnie będzie spełniało nasze oczekiwania. Do tego ciężko jest wymagać od dziecka, żeby zaczęło objawiać cechy lidera. W młodym wieku dzieci nie poznały jeszcze smaku rywalizacji, a jeśli nawet, to głównie przez naciski i zachowania rodziców.
Jeśli chcemy, żeby nasze dziecko od najmłodszych lat było liderem, musimy postawić na zupełnie inne podejście niż do osoby dorosłej. Możemy uczyć naszą pociechę, jak być dobrym liderem i jednocześnie zupełnie nie wymagać od niego przejmowania kontroli nad czymkolwiek.
Cechy prawdziwego lidera
Dobry lider ma bowiem zbiór cech, które możemy w naszym dziecku wykształcić, na przykład poczucie odpowiedzialności czy umiejętność przyznawania się do winy. W pierwszej kolejności sami musimy zacząć pokazywać dziecku, jak powinno się zachowywać. Określmy więc, jakie ma być nasze dziecko, starając się jednocześnie nie patrzeć na nie od razu przez pryzmat przyszłej roli lidera i zacznijmy pokazywać mu zachowania, które porządnie je ukształtują.
Ciężko jest jednak powiedzieć, czy dziecko z określonym zbiorem cech będzie chciało być liderem. Nie każda osoba ma ochotę albo możliwości, żeby przejmować kontrolę nad zespołem. Równie dobrze możemy być jego ważną częścią i działać zespołowo, ale jednocześnie nie przyjmować na siebie pełni odpowiedzialności. Nie bycie liderem też ma swoje plusy, a rodzic niestety musi to zaakceptować, jeśli chce, żeby dziecko było nieszczęśliwe albo się od nas odwróciło. Jednak niebycie liderem nie oznacza od razu, że nasze dziecko nie będzie sobie radziło w kryzysowych sytuacjach, o czym nie możemy zapomnieć.
